เรื่องพวกนี้ชวนให้หนักใจในการทำงานร่วมกันของคนหลากหลายในองค์กร
เพราะมักจะพบเสมอว่าสภาพการณ์คนหนึ่งอู้คนหนึ่งตั้งใจทำงานนั้น
หากไม่นับที่เจ้าตัวคนชอบอู้นั้นไม่แคร์ใครหรือเป็นใหญ่อย่างไม่เป็นทางการมากในองค์กร
(เช่นเป็นกิ๊กผู้จัดการ 555) แล้ว สภาพหรือบรรยากาศแบบนี้ มักจะบ่มเพาะมาจากเงื่อนไขที่หัวหน้าปล่อยปละละเลยเกินควร
อาจจะผนวกเข้ากับคนทำงานต่างคนต่างอยู่ เรื่องของเธอชั้นไม่เกี่ยว
นานเข้าคนที่รับสภาพนี้ไม่ไหวห็จะลาออกไป
เคราะห์ร้ายที่คนเก่งมักจะเป็นคนแรกที่ลาออกไปเพราะเบื่อหน่ายกับบรรยากาศและหัวหน้าที่ไม่จัดการอะไรเสียที
คงเหลืออยู่เฉพาะพนักงานที่สร้างโลกสวยส่วนตัวได้แต่ไม่รู้ว่ามีผลงานอย่างที่อยากได้เพียงใด
หากมีจอมอู้ในที่ทำงานของท่าน
ก็เห็นทีต้องมาช่วยกันทำอะไรบางอย่างเพื่อไม่ให้เกิดผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ตามมาแล้วล่ะครับ
o
วิเคราะห์ผลกระทบ
-
ผมหมายถึงผลกระทบจากเพื่อนร่วมงานจอมอู้ที่มาถึงเราและตัวเขาเอง
ซึ่งอาจจะรวมไปถึงผลที่จะกระทบต่อการทำงานของเพื่อนร่วมงานคนอื่นอีก
พร้อมกับพูดคุยกันภายในเพื่อให้รับทราบประเด็นปัญหานี้ร่วมกัน บางทีการอู้นั้น
อาจจะเพราะเขาทำงานตัวเองที่มีอยู่น้อยนิดเสร็จแล้วก็ได้
และอาจจะเพราะเขาทำงานได้รวดเร็วและงานน้อย
ก็ไม่น่าจะเป็นความผิดเพราะขอบข่ายงานที่เค้าจะต้องทำมีเท่านี้
ที่จริงนั้นหากเรายุ่งมากเสียจนแทบจะไม่มีเวลาคิดที่จะอู้ดด้วยซ้ำ
และหากเราก็ทำงานเร็วไม่ต่างจากจอมอู้ ก็สมควรจะต้องให้หัวหน้ามาช่วยจัดสรรงานกันใหม่ให้เหมาะสมนั่นเอง
คงทำไม่ยากใช่มั้ยครับ
o
ไม่ถลำตัวไปรำคาญ
-
แม้จะมีเพื่อนร่วมงานจอมอู้ ขี้เกียจทำงานอยู่ใกล้ ๆ
แต่เราก็อย่าเผลอไปคอยคิดแต่รำคาญคุณเธอคนนั้น เพราะหากตกเข้าไปอยู่ในวังวนของความรำคาญ
ก็รังแต่จะทำให้สุขภาพจิตเสื่อม ราะบางทีความขี้เกียจนั้นอาจไม่มีผลใดๆ
ต่องานของคนอื่นก็ได้
ตราบใดที่ยังไม่ต้องหยิบยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือจอมอู้เหล่านั้น
ก็อย่าเสียสุขภาพจิตตัวเองไปเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องของคนอื่นเลย
o
คุยกันตรง
ๆ - บางครั้งวิธีนี้อาจไม่ได้ผลเมื่อคุยกับจอมอู้ประเภท
“ฉันไม่แคร์” แต่โดยปกติแล้วการที่เราในฐานะเพื่อนร่วมงาน
(นี่ยังไม่ถึงมือหัวหน้านะครับ) เข้าไปบอกถึงปัญหาและผลกระทบจากพฤติกรรมของเขากับเจ้าตัวตรงๆ
ก็จะช่วยทำให้จอมอู้ได้ฉุกคิดถึงพฤติกรรมแย่ๆ
ที่กระทบกับคนอื่นจนอาจจะเปลี่ยนกลับมาเป็นคนไม่อู้ให้ขวางหูขวางตาชาวบ้านก็เป็นได้
แต่การพูดคุยก็ต้องไม่ผลีผลามหรือตำหนิกัน
ไม่ใช้อารมณ์จนเกินควรเพราะอาจจะลามปามกลายเป็นเรื่องใหญ่โตแบบไม่มองหน้ากันตลอดชาติเลยทีเดียว
o
บอกหัวหน้า - อย่างที่ผมบอกไปก่อนหน้า
คนอู้นั้นอาจจะอู้เพราะก็รู้ว่าหัวหน้าคงไม่ทำอะไร หากท่านพบเจอสถานการณ์จอมอู้เช่นนี้
คงต้องถึงเวลาเดินเข้าไปหาหัวหน้าและเล่าให้ฟังเสียหน่อย เล่าข้อเท็จจริงแบบไม่ต้องดราม่าเพราะไม่ใช่การฟ้องแต่ต้องมีหลักฐานรองรับ
เล่าถึงผลกระทบที่เกิดกับงานของเราและเพื่อนร่วมงานคนอื่น
ที่สำคัญนั้นต้องไม่มีความแค้นเคืองส่วนตัว (ที่เป็นตัวจุดระเบิดชั้นเยี่ย) เข้ามาพัวพันโดยเด็ดขาด
o
อย่าช่วยปกปิด
- ต่อมมโนธรรมของคนทำงานนั้นเล็กใหญ่ไม่เท่ากัน
คนที่ต้อมนี้ขนาดโตหน่อยก็จะสำนึกได้กับสิ่งที่ไม่เหมาะไม่ควรมากและปรับปรุงแก้ไขตัวเองได้รวดเร็ว
หน้าที่หนึ่งของเราที่พอทำได้คือช่วยพูดให้เพื่อนได้คิดไตร่ตรองถึงผลกระทบที่มีต่องานและเพื่อนร่วมงานคนอื่น อย่าไปให้ท้ายโดยคอยแต่บอกว่าหัวหน้ามาแล้ว
อย่าแบบเล่นไลน์นะ เดี๋ยวหัวหน้าจะดุเอาได้ เพราะยิ่งทำแบบนี้จอมอู้ก็จะยิ่งได้ใจ
ในทางหนึ่งหากจอมอู้มาฝากงานให้ทำ เราก็ต้องปฏิเสธไม่รับอย่างสุภาพกลับไป
o
อาจมีอะไรมากกว่านั้น -
พฤติกรรมจอมอู้นั้นอาจจะเป็นสิ่งที่หมักหมมในตัวของคุณเธอคนนั้นมานาน
และหัวหน้าตักเตือนกันไปหลายรอบ เข้าข่ายไม่ไหวจะเคลียร์แล้ว
และอาจจะถูกจับตาจากหัวหน้าอยู่แล้ว เพียงรอให้ขี้เกียจของจอมอู้เหล่านี้อาจเป็นสิ่งที่ผิด
ความจริงแล้วพวกนี้อาจถูกเตือนไปหลายรอบ หรือถูกจับตาอย่างใกล้ชิดอยู่แล้ว เพียงแต่สถานการณ์ยังไม่สุกงอมพอที่จะมาเลิกจ้างกัน
แบบนี้น่าจะแบบถาม HR นะว่าคิดและจะทำอย่างไร ?
o
อย่าเก็บมาคิดจนกระทบตัวเอง - แน่นอนว่าความขี้เกียจเป็นพฤติกรรมที่น่าขยะแขยงและน่ารำคาญมาก
แต่อย่าให้เรื่องนี้ต้องมากระทบกับอารมณ์และหน้าที่การงานจนเสียชื่อเสียง
เพราะท้ายที่สุดแล้วคนที่ขยันย่อมได้รับผลลัพธ์ที่ดีกว่าเสมอ ผมอยากฝากแง่คิดให้กับท่านไว้ว่า
ไม่มีใครที่จะเปลี่ยนแปลงได้อย่างใจที่เราต้องการ
เพราะเค้าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองยังทำยากแล้วเราเป็นใครหรือที่จะไปเปลี่ยนเค้ามาให้เป็นอย่างที่เราอยากเห็นอยากให้เป็น
สู้มาปรับเลี่ยนที่วิธีคิดวิธีการทำงานของเราน่าจะได้ผลและรวดเร็วมากกว่า
ซ้ำยังได้ประโยชน์กับตัวเราเองโดยตรง แต่หากท่านต้องรับมือกับเพื่อนร่วมงานจอมอู้โดยลองสารพัดวิธีแก้ไขที่แนะนำไปแล้วก็ยังไม่เห็นผล
ก็เห็นทีจะต้องเข้าโหมดทำใจ
แบบนี้ก็อยากให้ท่านคิดเสียว่า ไม่มีคนใดที่จะทำให้เราต้องเจ็บช้ำใจได้หรอก
นอกจากเราจะคิดให้มันเป็นเช่นนั้นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น