อย่าเกียจคร้านกับการพัฒนาตัวเอง

คนทำงานอย่างมืออาชีพมักจะกระตือรือร้น ตื่นเต้นและไม่ลืมมองช่องทางที่จะพัฒนาตัวเองด้วยการเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ อยู่เสมอ ไม่ว่าจะเรียนรู้ด้วยการอื่นหนังสือหนังหาตำรา how-to จากการฟังผู้รู้ผู้เชี่ยวชาญแชร์ประสบการณ์ หรือจากการแลกเปลี่ยนในชุมชนนักปฏิบัติ (CoPs) ก็ตาม เพราะเราเชื่อมั่นว่าการเรียนรู้จะเติมเต็มศักยภาพความสามารถให้ตัวเขา “ฉายแวว” ได้โดดดเด่นเป็นประกาย และเป็นพื้นฐานสำคัญของการเติบโตในอาชีพการงาน

ตรงข้ามกับคนที่ไปไม่ถึงไหนที่ผมขอเรียกด้วยคำตรงข้ามว่าไม่เป็นมืออาชีพ มักเกียจคร้านที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่เพื่อนำมาพัฒนาตัวเอง มองว่าเป็นอะไรที่น่าเบื่อ  หรือไม่จำเป็นสำหรับห้วงเวลานั้น  ไม่ชอบที่จะอ่านหนังสือ หรือไม่ก็บ้างไม่เคยหยิบหนังสือที่ซื้อเอามาอ่านทั้งที่ก่อนซื้อก็รู้ว่าหรือหนังสือนั้นน่าสนใจอย่างไรบ้าง (แบบนี้ก็มี) กลับใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการทำอะไรที่บันเทิงใจมากกว่าเช่น เต้าข่าวเม้าท์ดารา หรือตามติดละครน้ำเน่าหลังข่าวช่วงค่ำเหมือนชีวิตขาดไม่ได้

หรือพอหยิบหนังสือมาอ่านก็ว่าจะหาองค์ความรู้ใหม่ ๆ ก็เหมือนได้ยานอนหลับขนานเอก อ่านไปสองสามบรรทัดถึงกับหลับสนิท ช่างน่าเสียดาย

ผลลงเอยจากการไม่เป็นมืออาชีพประการนี้คือการที่ทุกอย่างในชีวิตคงเดิม ทั้งที่ทำงานไปก็อยากได้ความก้าวหน้าในอาชีพการงาน อยากได้เงินเดือนขึ้นและจ่ายโบนัสงาม ๆ แต่ไม่คิดหาความรู้ เทคนิควิทยาการใหม่ ๆ มาประดับสมองบ้างแต่ละน้อย ก็ยากที่จะเป็นดังอยากได้

แต่เมื่อท่านตั้งใจที่จะเรียนรู้อะไรแล้ว ก็อย่าได้เรียนรู้แค่ผิว ๆ หรือเรียนรู้เพียงนิด ๆ หน่อย ๆ แล้วพอแค่นั้น ไม่ลงลึกให้รู้ถึงแก่น เพราะความรู้ที่ได้เพียงนิดจะชวนทำให้เราลำพองใจแกมทึกทักเอาว่าตัวเองรู้มาก ทั้งที่ไม่ใช่แม้แต่น้อย อีกอย่างนั้น ความรู้นิดหน่อยอาจจะไม่ครบเครื่อง พอเอาไปลงมือทำก็เกิดผลเสียมากกว่าผลดี หรือติดขัดอะไรก็แก้ไขไม่ออกเพราะไม่รู้ถึงหลักเกณฑ์หลักการของมัน ข้อนี้ต้องระวังให้มากนะครับ

โปรดขยันที่จะเรียนรู้อะไรใหม่ ๆ เอาไว้และสร้างนิสัยให้ทำมันอย่างสม่ำเสมอ ของดีแบบนี้ รับรองไม่สูญเปล่าครับ