ว่าไปแล้ว
การประชุม เป็นการที่บุคคลตั้งแต่ 2 คนขึ้นไปมาร่วมปรึกษา อธิบาย
และแลกเปลี่ยนความคิดเห็นร่วมกัน
เพื่อแก้ไขหรือหาแนวทางตามวัตถุประสงค์ของการประชุมที่กำหนดไว้ โดยมีเป้าหมาย
มีทิศทาง มีความรับผิดชอบร่วมกัน
แต่ในหลายกรณี
การประชุม
ไม่ได้มีการเปิดมีโอกาสให้ผู้เข้าร่วมประชุมตามความหมายข้างต้นได้แสดงความคิดเห็นกันเลย
หรือนัดประชุมโดยไม่มีการแจ้งวาระการประชุมล่วงหน้า
ซึ่งมักพบเห็นในการประชุมส่วนใหญ่ของหลายๆ องค์การ
แทบจะเรียกได้ว่าเป็นเรื่องธรรมดาเลยทีเดียว ทั้งที่บริษัทเหล่านั้นต่างก็บอกว่า
ตัวเองมีวัฒนธรรมส่งเสริมให้พนักงานกล้าแสดงความคิดเห็น แต่เอาเข้าจริง ๆ
ดูเหมือนจะไม่มี ดูคล้ายๆ เหมือนกับกระดาษที่เขียนไว้เพื่อให้ดูโก้เก๋เท่านั้นเอง
ปัญหาที่ว่านี้
ทำให้การประชุมไม่ได้งาน ประชุมไปอย่างไรก็ไม่ได้ดั่งใจ
ในความเป็นจริง
ไม่ว่าเราจะหารือกันในลักษณะใด ประชุม สนทนากลุ่ม
ก็มักพ่วงเอาเรื่องอำนาจบังคับบัญชามาไว้ด้วยเสมอ ลองดูสิว่า
ในการประชุมระหว่างหัวหน้า-ลูกน้อง หากลูกน้องเสนอความเห็นที่แย้งกับหัวหน้าแล้ว
จะมีหัวหน้าสักกี่คนที่ขอบคุณลูกน้องด้วยความจริงใจที่แสดงความคิดเห็น
แต่ที่พบได้ทั่วไปก็คือ หัวหน้าไม่ค่อยที่จะเปิดโอกาสให้ลูกน้องแสดงความคิดเห็น
หรือที่เรียกกันว่า เป็น “การสื่อสารทางเดียว” เช่น ผู้บริหารเรียกประชุมแล้วก็ไม่แจ้งวาระการประชุม
เข้าไปแล้วก็ ด่าและสั่ง หน้าที่ของผู้เข้าร่วมประชุมหรือลูกน้องก็คือ “ครับ/ค่ะ” “ไม่มีปัญหา ได้ครับ/ค่ะ” หรือ “นิ่งเฉย
เงียบไม่พูดอะไรไม่มีคำโต้แย้งแต่อย่างใด”
การประชุมที่ว่า
จึงไม่ใช่การประชุมโดยเนื้อแท้ที่ควรจะเป็น
หากแต่เป็นการสั่งงานโดยใช้การมารวมกลุ่มกัน มากกว่าที่จะเรียกว่า “การประชุม”
ในบางกรณี
ผู้บริหาร (ซึ่งส่วนใหญ่แล้ว) เก่งแต่จะมองหาที่ผิด
พลอยทำให้บรรยากาศการประชุมกลายเป็นการโทษโน่นโทษนี่ไปเรื่อย
ไม่เกิดประสิทธิผลอย่างที่อยากให้เป็น
Peter Drucker เคยกล่าวถึงความสำคัญของการประชุมไว้ว่า
“การประชุม
เป็นตัวชี้วัดความสำเร็จขององค์กร หากองค์กรใดที่มีการประชุมไม่มีประสิทธิผล
คือการประชุมเสียเวลา ไม่สามารถบรรลุตามเป้าหมายการประชุมที่ตั้งไว้
ย่อมส่งผลทำให้องค์กรนั้นไมมีประสบความสำเร็จ”
หากมองหรือเปลี่ยนมุมความคิดเกี่ยวกับการประชุมเสียใหม่
ปัญหาหรือความต้องการต่างๆ ขององค์กร
จะถูกแก้ไขโดยการทำงานเป็นทีมพร้อมผ่านการร่วมกันรับผิดชอบจากหลายๆ
คนช่วยกันแสดงความคิดเห็น หาแนวทางของทางออกทุกเรื่องที่ครบถ้วนแล้วล่ะก็
คงไม่พ้นต้องใช้ประชุมเป็นเครื่องมือช่วยเป็นแน่แท้ และนั่นก็คือ
ความสำคัญและจำเป็นที่โลกนี้ยังคงต้องมีการประชุม เหมือนที่ใน Comic บอกว่า
“การที่ยังมีอาชญากรในก็อตแธม ซิตี้นี่เอง
ทำให้เรายังต้องพึ่งพา Batman ” เอ...!!
เรื่องเดียวกันหรือเปล่านะ
จะประชุมกันทั้งที
จึงต้องเอาดี (จากการประชุม) ให้ได้.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น